Rascal Does Not Dream of Bunny Girl Senpai – streszczenie (w miarę) szczegółowe
Wstęp
Rascal Does Not Dream of Bunny Girl Senpai zwany przeze mnie po prostu Bunny Girl Senpai to anime, które darzę wielką sympatią. Dzięki niemu dowiedziałem się, że „ryżowe opowieści” nie służą tylko do opowiadania luźnych komedyjek, romansów czy wartkiej akcji. Jest także miejsce na odrobinę dramatu, efektów paranormalnych oraz elementów naukowych.
Jak kiedyś usłyszałem, że nie powinno się oceniać anime jako gatunku, a sposób przekazywania informacji, to nie mogłem dać temu wiary. Teraz mogę powiedzieć, że bardzo się w tej kwestii myliłem i w pełni się zgadzam z powyższymi słowami. Większość osób patrzy na anime przez pryzmat tzw. tasiemców jak Dragon Ball, Naturo lub One Piece. W takim wypadku mieliby rację, ale warto dać szansę tym mniejszym tytułom, bo one też potrafią opowiedzieć fascynującą historię w której można się zatracić i zorientować się na sam koniec, że pół dnia spędziliście na oglądaniu jednego tytułu i co „gorsza” nie będziecie tego żałować.
Sam miałem podobnie z niektórymi anime, chociażby takimi jak: Beastars, Higehiro, Horimiya, Kono Oto Tomare czy właśnie Bunny Girl Senpai. Nie są to wszystkie tytuły o których mógłbym tak powiedzieć, ale to nie miejsce na to. Możliwe, że kiedyś powstanie lista anime do obejrzenia przy jednym posiedzeniu. Ale mniejsza z tym. Zapraszam na streszczenie Bunny Girl Senpai.
EDIT: Lista już powstała 😉
Lista odcinków:
- Odcinek 1
- Odcinek 2
- Odcinek 3
- Odcinek 4
- Odcinek 5
- Odcinek 6
- Odcinek 7
- Odcinek 8
- Odcinek 9
- Odcinek 10
- Odcinek 11
- Odcinek 12
- Odcinek 13
Odcinek 1
Główny bohater, Sakuta Azusagawa, zauważa Mai Sakurajimę przebraną w strój króliczka w bibliotece. Dziewczyna mówi mu, żeby zapomniał o tym spotkaniu, ale bohater nie potrafi. Idąc do szkoły rozmawia o tym specyficznym spotkaniu z Yuumą, kolegą z klasy, ale zostają rozdzieleni przez Kamisato, dziewczynę chłopaka. Po szkole protagonista spotyka Mai czekającą na przystanku i ochrania ją przed natrętnym fotografem. Jadąc razem tramwajem opowiada mu o tym, że jest niewidoczna dla ludzi i pokazuje mu to na kilku przykładach. Sakuta łączy to z syndromem dojrzewania.
Idą razem przez miasto i trafiają do jego domu. Uzgadniają, jak mają się do siebie odzywać i korzystając z okazji Azusagawa opowiada o tym, co syndrom dojrzewania zrobił jego siostrze oraz skąd ma charakterystyczną bliznę na klatce piersiowej. Mając na uwadze jej wcześniejszą reakcję na reklamę w pociągu, stara się namówić Mai, żeby wróciła do branży, ponieważ widzi, że mimo wszystko chce do niej wrócić. Ta w złości wychodzi z jego mieszkania i przez jakiś czas nie pojawia się w szkole.
Podczas pobytu w pracy Sakuta spotyka reporterkę i w ramach wymiany dowiaduje się czegoś o tajemniczej dziewczynie. Kolejnego dnia w szkole idzie do Futaby, aby dowiedzieć się czegoś więcej na temat znikania Mai. Przedstawia mu ona teorię o Kocie Schrödingera. Wracając do domu zahacza o piekarnię, by kupić sobie coś do jedzenia. Przy okazji pyta się sprzedawczyni, czy wie cokolwiek o Mai, lecz ta jest zdziwiona, że ktoś taki w ogóle istnieje.
Odcinek 2
W laboratorium szkolnym Futaba zaczyna dokładniej tłumaczyć zjawisko Kota Schrödingera i porównuje owego kota do Mai. Po szkole chłopak idzie wraz z Sakurajimą na zakupy. Udowadnia mu ona, że rzeczy, które trzyma są niewidoczne, tak jak i ona sama. Niestety nie działa to na osoby. Wracając z zakupami wyjawia jej to, czego dowiedział się od tamtej reporterki. Okazuje się, że mama i przy okazji managerka wykorzystała młodą Mai, podpisując umowę na sesję w stroju kąpielowym.
Dziewczyna, żeby uratować Sakutę i jego siostrę Kaede, dzwoni do reporterki i prosi ją o niepublikowanie zdjęcia w zamian za wywiad na wyłączność o jej powrocie do show-biznesu. Na koniec dnia umawiają się na randkę, na którą Azusagawa ma przyjść punktualnie. Idąc wesoło rankiem następnego dnia na miejsce randki zauważa płaczące dziecko i postanawia mu pomóc. Przez pomyłkę zostaje wzięty za pedofila przez młodą dziewczynę, która zasuwa mu kopa w tyłek. W ramach przeprosin sama wystawia tyłek, żeby byli kwita. Zostają zauważeni przez policjanta i zabrani na przesłuchanie, przez to Sakuta spóźnił się ponad 1.5 godziny na spotkanie.
Jadąc pociągiem opowiada Mai o sytuacji z Kaede i o swojej pierwszej miłości. To dzięki niej zapisał się do tej szkoły, ale nie mógł jej nigdzie znaleźć. W międzyczasie przychodzi do nich matka Mai. Dziewczyna podchodzi do niej, ale okazuje się, że matka bohaterki jej nie widzi i idzie od razu do Azusagawy. Chłopak stara się wyjaśnić całą sytuację, ale kobieta mu nie wierzy. Pokazując wiadomość od Mai widać, że nadawca jest zamazany.
Po tej sytuacji próbowali znaleźć osobę, która zna „króliczka”, ale nikogo takiego nie znaleźli. Postanawiają pojechać do innego miasta zobaczyć, czy będzie widoczna. Przyjechali późną porą i niestety nawet w innym mieście jest niewidoczna. Udali się więc do hotelu na noc. Mai poszła się wykąpać, a Azusagawa wykorzystał okazję, żeby dowiedzieć się czegoś więcej na temat znikania Sakurajimy. Położyli się razem do łóżka i rozmawiają o tym, jakby Sakuta się zachował, gdyby Mai zaczęła panikować, że zniknie.
Odcinek 3
Sakuta nie mógł usnąć tej nocy. Następnego dnia nawet osoby ze szkoły nie kojarzą Sakurajimy. Dzięki Futabie pojawiła się koncepcja, która zakłada, że jak zaśniesz, to zapomnisz o Mai. Sakuta opierał się pokusie zaśnięcia biorąc różnego rodzaju środki pobudzające. Dowiadujemy się przy okazji, że ma 3 dni egzaminów pod rząd. Zdążył jeszcze przed szkołą opisać swoje przygody z Mai, żeby o niej nie zapomnieć. Pierwszy dzień egzaminów był wymagający dla chłopaka. Po testach spotkał Futabę, która już nie pamiętała ich wczorajszej rozmowy, zatem też nie pamięta Mai.
Po drugiej nieprzespanej nocy został nazwany zombie. Specjalnie zadaje sobie ból, żeby nie usnąć, co oczywiście zauważa Sakurajima. Postanawia pomóc Sakucie w nauce. Uczą się zapisu słowa „hoshou” używając kanji (jest to jedno ze słów, które zmienia znaczenie w zależności od tego, jak zostanie zapisane). Po nauce rozmawiają o rodzinie Mai i niespodziewanie Sakuta zaczyna zasypiać. Okazuje się, że dziewczyna dodała mu środki nasenne. Stara się z tym walczyć, lecz Mai jest pogodzona z tym, że może o niej zapomnieć.
Rano budzi go siostra i już wiadomo, że Azusagawa nie pamięta o swojej miłości. Czytając wcześniej napisany pamiętnik nazwisko „Sakurajima” jest niewidoczne. Jadąc do szkoły Azusagawa ma wrażenie, że ktoś go obserwuje, ale nie ma pojęcia kto. W szkole dostał od Futaby list z informacją, że jeżeli wtłoczy innym informację o jego miłości do Sakurajimy, to jest szansa na to, że dziewczyna się pojawi.
Nadszedł czas sprawdzianu. Na teście widzi słowo hoshou, które budzi w nim wspomnienia wspólnej nauki z Mai. Pod pretekstem wyjścia do toalety pobiegł jej szukać. Wyszedł na dwór i zaczął krzyczeć na całą szkołę, że ją kocha. Po jego występie dziewczyna pojawiła się obok niego. Opierdzieliła go i dała mu z liścia. Poprosił Mai o wybaczenie i wyznał jej jeszcze raz swoje uczucia. Pozostali ze szkoły także zaczęli widzieć Sakurajimę.
Odcinek 4
Sakuta i Mai jedzą razem posiłek. Korzystając z okazji wyznał jej miłość i zaproponował wspólne chodzenie. Zignorowała to, ponieważ mówił, że ją kocha codziennie przez miesiąc, przez co to jej uczucie osłabło. Trochę się posprzeczali, ale ostatecznie zaakceptowała uczucia Azusagawy. Dziwnym przypadkiem dzień się zresetował. Tylko bohater to widzi. Wszystko dzieje się dokładnie tak samo, jak wcześniej. Znowu wyznał Mai miłość i po krótkiej sprzeczce zgodziła się. Wracając do sali zauważa, jak na schodach jakiś uczeń proponuje młodej dziewczynie wspólne chodzenie.
Znowu następuje reset dnia. Zirytowany całą sytuacją udaję się do Futaby, która odpowiada mu o Demonie Laplace’a; istocie, która potrafi przewidywać przyszłość z ruchu atomów, korzystając z odpowiednich obliczeń. Według tej wiedzy musi znaleźć osobę, która zachowuje się inaczej w porównaniu do „poprzedniego” dnia. Udało mu się odnaleźć osobę, która też trzeci raz przeżywa ten sam dzień. Jest nią Tomoe Koga. Spotkali się już wcześniej, gdyż jest to ta sama osoba z którą skopali sobie nawzajem tyłki.
Zaczęli się ukrywać przed niedoszłym chłopakiem Tomoe i wylądowali w dwuznacznej sytuacji. Niedoszły chłopak Kogi i Mai to zauważyli. W tym przypadku dzień się nie zresetował. Sakuta chciał przeprosić Mai, lecz tego dnia nie było jej w szkole. Po szkole poszedł do pracy i okazało się, że jego nową koleżanką w pracy będzie Koga. Tomoe zaproponowała Azusagawie, żeby przedłużyli te niby chodzenie do wakacji, bo „samotność jest żenująca”. Zgodził się i mają pójść na „randkę”. Na koniec dnia Mai przyszła pod jego drzwi z pytaniem, dlaczego jej nie przeprosił.
Odcinek 5
Mai i Sakuta rozmawiają o tym udawanym związku z Kogą. O dziwo go nie zbeształa, ponieważ uważa, że byłaby to dla niego nagroda. Azusagawa porównuje Kogę ze swoją siostrą. Szkoda mu młodej Tomoe, dlatego postanowił się z nią umówić. Dostał na koniec rozmowy od Mai strój, który używała do jakiejś reklamy. Myślał, że jest to prezent dla niego, a to dla jego siostry z nadzieją, że dzięki niemu w końcu wyjdzie z domu. Kaede założyła ten strój (sukienkę), podziękowała i od teraz będą mówić sobie po imieniu.
Następnego dnia w pracy dowiaduje się od Kunimiego, że chłopak, który podrywał Kogę ma już dziewczynę i poniża swoje byłe dziewczyny. Randka z Tomoe zaczęła się od oceanarium. Poszli na pokaz i porównywali się do pingwinów, jakie tam były. Po oceanarium poszli na molo i Koga zwierzyła się Sakucie, jaka była w gimnazjum i dlaczego jest taka obecnie. Mieli iść dalej, ale Tomoe zauważyła koleżankę ze szkoły i razem pomogli jej ze znalezieniem przywieszki do telefonu. Koga się przeziębiła, ponieważ wpadła do wody podczas poszukiwań. Mimo to poszła do szkoły, ponieważ obchodzi ją zdanie innych.
Azusagawa przyniósł jej jedzenie i chwilę porozmawiali o jej zachowaniu. Jeszcze później w pracy rozmawiali o związku Sakuty z Mai. Na wieczór Mai-san zadzwoniła do Azusagawy i rozmawiali chwilę o randce, o pracy i o możliwości odwiedzenia jej w pracy. Następnego dnia spotkał się z Rio i powiedział jej, że już nie przeżywa znowu tego samego dnia.
Wieczorem kolejnego dnia Sakuta i Kunimi gawędzili o Tomoe. Okazuje się, że podobno jest łatwa. Plotki te pojawiły się na czacie drużyny koszykarskiej. Następnego dnia główny bohater stanął w obronie pierwszoklasistki na stacji kolejowej. Chłopak, który wcześniej podrywał Kogę pisał o niej, że się puszcza na prawo i lewo i za to dostał kopniaka w kolano i twarz od Sakuty. Jeszcze na koniec go poniżył, mówiąc, żeby umył sobie twarz, bo poprzedniego dnia wdepnął w gówno. Po tej akcji uciekli nad wodę. Ustalili, że jak skończą ten udawany związek to zostaną przyjaciółmi.
Odcinek 6
Sakuta zaczyna dzień od spotkania swojego byłego rywala na stacji kolejowej i rozmyślania w szkole o tym, czy ludzie uwierzą w jego zerwanie z Tomoe. Wieczorem wraz z Mai w stroju króliczka uczą się na egzaminy i rozmawiają o swojej przyszłości. Kolejnego dnia po szkole idzie wraz z Koge po nowy strój kąpielowy. Obiecuje mu pomóc z jego związkiem z Mai. Po zakupach poszli do kawiarenki i obgali kwestię zerwania. Koga ma rzucić Sakutę pod pozorem jego dalszej miłości do Sakurajimy. Po zakończeniu roku szkolnego następnego dnia Sakuta i Tomoe poszli na plażę się zabawić. Zakończyli ten udawany związek i z jakiegoś powodu dzień się powtórzył.
Przy czwartym powtórzeniu zamiast na plażę poszli do Enoshimy. Powiesili tabliczkę, która według wierzeń ma polepszyć ich relacje w związku. Podczas zawieszania ów tabliczki Azusagawa zdradza, że wie o miłości Tomoe do niego. Na tarasie widokowym przyznała się, że to z jej powodu dzień się powtarza oraz że się w nim zakochała. Przy każdym powtórzeniu jej uczucia były coraz mocniejsze, mimo że chciała o tym zapomnieć, bo wie, iż główny bohater kocha Mai.
Sakuta starał się ją jakoś do siebie zniechęcić, ale młoda aż wykrzyczała, że go kocha i czas cofnął się do końcówki czerwca, czyli do tamtej dwuznacznej sytuacji z odcinka 4. Wykorzystał to, żeby znowu wyznać króliczkowi miłość i został zaskoczony, gdy dostał od niej buziaczka w policzek. Na schodach spotkał młodą Tomoe i powiedział jej, że nieważne co się stanie, będą przyjaciółmi. Wracając z zakupów wraz z Mai spotkali dziewczynę, która ochraniała kotka przed deszczem. Okazała się nią Shouko Makinohara.
Odcinek 7
Sakuta odpoczywa na plaży i zagaduje do niego ciemnowłosa dziewczyna. Tą dziewczyną okazuje się Shouko Makinohara, jego dawna miłość. Ich rozmowa okazuje się być snem głównego bohatera. Przez dwa tygodnie Shouko odwiedzała Sakutę i Kaede, żeby zajmować się tamtym kotkiem, ponieważ nie może go wziąć do siebie. Jednak ta Shouko jest o parę lat młodsza od tej, którą spotkał na plaży. Aby dowiedzieć się czegoś więcej postanowił porozmawiać z Futabą. Niestety jedyną informację, jaką dostaje, to taka, że może to być ktoś podobny do jego dawnej miłości. Chwilę pogadali o tym i poszedł do pracy, gdzie Mai wpadła go odwiedzić.
Wróciła szybciej, bo nagrała wszystko, co miała i wracają razem z pracy. Zobaczyli Futabę, jak wchodziła do kafejki internetowej i okazało się, że od 3 dni ilość Futab Rio się podwoiła. Mai i Futaba będą nocować u Sakuty, bo Rio nie może wrócić do siebie do domu. Rozmawia z Futabą podczas kąpieli o okresie dojrzewania i o tym, że druga Futaba to klon. Nastała noc i Mai podkradła się do Sakuty, aby pogadać. Uzgadniają, że Mai zajmie się Futabą w domu, a Azusagawa ma znaleźć klona w szkole. Pod wpływem chwili prawie się pocałowali, lecz uderzyli się czołami i nic z tego nie wyszło. Pogadali jeszcze chwilę o ich uczuciach i króliczek położył się spać do Futaby.
Rano jedzą razem śniadanie. Niespodziewanie dochodzi dawna miłość Azusagawy. Po śniadaniu Sakuta wyruszył na poszukiwania klona Rio Futaby do szkoły. Odnalazł ją przy wejściu do hali ćwiczeń. Rozmawiają o jej miłości do Kunimiego i klon dowiaduje się, że druga Futaba siedzi u niego w domu. Z kolei klon sugeruje, że Futaba z domu jest klonem, ponieważ ta ze szkoły zna prawdopodobny powód istnienia ich dwóch. W międzyczasie do Sakurajimy dzwoni managerka. Gdy dowiaduje się, że Mai siedzi u chłopaka w mieszkaniu to chce z nią porozmawiać. Na koniec Sakuta dowiaduje się, że Rio Futaba wrzuca gorące zdjęcia do internetu.
Odcinek 8
Sakuta wrócił do domu. Futaba upichciła curry, które wszyscy zjedli. W łazience rozmawiał z dziewczyną o tych zdjęciach. Pojawiła się teoria, dlaczego się rozdwoiła. Pragnęła uwagi, ale nie umiała się pogodzić z tym jaką uwagę dostawała. Następnego dnia Azusagawa ma się postarać pogadać o wrzucaniu tych fotek z drugą Rio. Na koniec dnia Sakuta i Mai rozmawiają między sobą o tym, że według managerki nie powinni się spotykać prywatnie, na co niechętnie przystaje sugerując, że będzie to lepsze dla jej kariery.
Następnego dnia Azusagawa spotkał Rio na przystanku i podczas jazdy pociągiem rozmawiali o tych zdjęciach. Wrócił sam do domu i porozmawiał z Futabą o tym, czy jest szansa na to, żeby się zjednoczyły. Minęło parę dni. Rozmawiał z obydwiema Futabami. Nagle jedna z nich dostała od kogoś wiadomość, że zna ten mundurek i jak się z nim nie umówi to pójdzie z tym do szkoły. Poprosiła Azusagawę, żeby usunął te konto i odprowadził ją do domu. Sakuta został u niej na noc.
Rozmawiali o jej uczuciach względem Kunimiego i o tym, że od liceum boi się być sama. Zapewnił ją, że chce, żeby była jego przyjaciółką do końca życia. Następnie, żeby pokazać jej uczucia Kunimiego zadzwonił do niego pod pretekstem pomocy i ten przyjechał najszybciej jak mógł. Jak zobaczyła, że Kunimi tak się o nią martwi, to się popłakała. Po krótkiej rozmowie poszli na plażę z fajerwerkami. Spędzili tam w trójkę całą noc. Sakuta wrócił do domu, przekazał informację o usuniętym koncie i poszedł spać. Kiedy się obudził dowiedział się, że Futaba gdzieś zniknęła. Pojechał jej szukać. Spotkał się z tą Futabą, z którą był na plaży i zasugerowała mu udanie się do szkoły.
Okazało się, że Futaba kryzys tożsamości. Uważa, że druga ona jest lepsza i chce wyjechać z miasta, ponieważ zobaczyła tapetę na telefonie, gdzie był Kunimi, Sakuta i jej klon. Zaprosił ją na pokaz fajerwerków, po czym zemdlał i trafił do szpitala. Od Mai dowiedział się, że Rio jest w szpitalu. Porozmawiał z Futabą o emocjach, jakie każde czuje względem siebie i o przyszłym pokazie fajerwerków. Zadzwoniła do siebie z pytaniem, czy może pójść z nimi na pokaz i zniknęła. W końcu udało im się połączyć. Są na pokazie parę dni później. Wyznała coś Kunimiemu i nie chce odpowiedzi, bo już ją zna. Powiedziała mu potem, żeby Kunimi pogodził się ze swoją aktualną dziewczyną.
Odcinek 9
Rozpoczęcie roku szkolnego. Mai nie pojawiła się w szkole pomimo wcześniej złożonej obietnicy. Podczas powrotu ze szkoły Sakuta zauważa ją, ale ona go nie poznaje. Podchodzi do nich druga dziewczyna, która od teraz jest Mai. Siedzą w trójkę w mieszkaniu Sakurajimy. Sakuta dowiaduje się, że Mai zamieniła się ciałami ze swoją siostrą w nocy i nie ma pojęcia dlaczego. Ustalają, że tymczasowo będą udawać siebie nawzajem i wymieniają się grafikami. Następnego dnia idą w trójkę do szkoły. Nodoka dostaje instrukcje, jak ma się zachowywać, żeby nie wzbudzać podejrzeń. Na stacji Mai porusza temat „walki” pomiędzy jej matką i matką siostry.
Azusagawa i Toyohama robią szybkie przypomnienie przed lekcjami. Klasycznie przy tego typu sprawach Azusagawa udał się do Futaby. Według niej prawdopodobną przyczyną ich zamiany ciał jest kompleks niższości Nodoki wobec Mai. Po lekcjach poszli na plażę. Jak to zwykle bywa, Sakuta mówi różne sprośne teksty do „Mai”. Po zabawie w morzu rozmawiają o relacji między siostrami. Mai jest dla młodszej wzorem do naśladowania. Sakuta wywnioskował, że Nodoka uciekła z domu, bo miała dość rodziców. Później w parku mają rozmowę z Mai.
Nodoka nie cierpi swojej siostry, ponieważ to, na co ona musi ciężko pracować, to Mai ma ot tak. Obydwie siebie nawzajem nienawidzą przez ich rodziców. Mai w ciele siostry będzie spała z Azusagawą. Ale przedstawiła się Kaede jako siostra, a nie Mai. Podczas kąpieli Sakuta rozmyśla o ślubie z Mai i kim byłaby dla niego Nodoka. Czas mija, kiedy siostry udają siebie nawzajem. Młoda Makinohara wpadła odwiedzić kotki. Sakuta po podróży pociągiem z Nodoką poszedł do pracy. Spotkał się tam z aktualną Mai i chwilę pogadali o jej siostrze. Następnego dnia Sakuta widzi na przystanku nagrywanie reklamy. Siostra zestresowana tym, że jej nie wyszło, zemdlała.
Wracając spotkał Mai blondynkę i powiedział jej o całej sytuacji. Przekazał także, że mogła zdać sobie sprawę z tego, jak wiele ludzie oczekują od Mai Sakurajimy i presja ją przytłoczyła. Rozmawia następnego dnia w szkole z dziewczyną Kunimiego o starszej siostrze jego dziewczyny. Ta siostra jest lepsza w nauce od Saki, przez co ciągle jest przyrównywana przez matkę do niej. Z tego powodu nie lubi starszej siostry. Cytując: „biała gorączka ją zalewa”. Sakuta poźniej dostał klucz do mieszkania Mai i ma spotkanie z Nodoką. Mówi jej, że Mai miała nadzieję, że powtórzy parę razy ujęcie i da radę. Ucieszyła się, słysząc te słowa. Na koniec poszła wziąć kąpiel.
Odcinek 10
Nodoka przypomina sobie podczas kąpieli dawne czasy, kiedy pragnęła poznać swoją siostrę, a Sakuta zastanawia się, czy siostry w końcu się pogodzą. Po ogarnięciu mieszkania Sakurajimy wraca do siebie i zagaduje do Mai, że byłoby fajnie, gdyby przestały drzeć ze sobą koty. Odpowiada mu krótkim „Aha” i idzie spać z powodu porannego spotkania.
Kolejnego dnia Sakuta wraz z Nodoką oglądają filmy, aby siostra trochę się rozchmurzyła i przy okazji lepiej wczuła się w postać Mai. Niestety nic nie załapała i Azusagawa musi wracać do domu przy okazji dając Nodoce ważną lekcję, aby była po prostu sobą. W domu wita go Kaede przebrana w szkolny mundurek. Uważa, że najwyższy czas wziąć się w garść, skoro Sakuta „przyprowadza co chwilę nowe dziewczyny”. Po chwili wraca też Mai, która komplementuje strój Kaede i daje jej pudding. Przy okazji wręcza Sakucie bilety na koncert. Jeden ma przekazać Nodoce i przyjść z nią.
Dzień później widzimy kolejną próbę nagrania reklamy na stacji. Po 12 próbach się udaje, co według Nodoki jest totalną porażką. Sakuta pyta się jej, czy dalej chce być jak swoja siostra, ale ta już sama tego nie wie. Chwilkę później dzwoni Mai aby przekazać, że ojciec Sakuty chce się z nim widzieć i przy okazji gratuluje Nodoce dobrze wykonanej roboty. „Mai” dostaje od Sakuty bilety na koncert, wspomina pierwsze spotkanie z siostrą i obiecuje dać z siebie wszystko dla fanów i zespołu. Podczas powrotu do domu rozmawiają o rodzinie Sakuty i jak wygląda jego sytuacja z Kaede.
Dwa dni później Azusagawa widzi się ze swoim ojcem w restauracji. Rozmawiają o typowych sprawach rodzinnych i po chwili mamy przeskok na koniec miesiąca, kiedy odbywa się koncert. Są małe gafy, ale ogólnie koncert przebiega bezproblemowo i przechodzimy do ujawnienia nowej prowadzącej, którą zostaje Nodoka. Po koncercie Sakuta wraz z Toyohamą udają się na plażę, gdzie chce się utopić z zazdrości, że jej mama uśmiechała się przy Mai, a nigdy przy niej tego nie robiła. Azusagawa wyciąga ją z wody, jadą do domu Mai i pokazuje Nodoce jej dawne listy. Jest zaskoczona, że jej siostra zatrzymała te wszystkie listy, pomimo że nie są biologicznymi siostrami.
Całą sytuację podsłuchuje Mai-san i tłumaczy siostrze, że dzięki tym listom czuła się doceniona i mogła dalej pracować jako aktorka i polubiła tę pracę. Dziękuje też Nodoce za bycie jej siostrą. Mimo wszystko Toyohama jest cały czas wściekła, że Mai jest zawsze przed nią i jest „idealna”. Mai-san aż nie wytrzymuje i zdziela Sakutę, aby wyładować nagromadzoną złość. Po tym plaskaczu pociesza swoją siostrę, że jej matka cały czas się o nią martwiła, gdy robiła wszystko, aby ją zadowolić i czy była wtedy szczęśliwa. Mai prosi Nodokę, aby uszczęśliwiała swoją mamę tym, co sama chce robić i że nie musi być jak ona. Może być, ale nie musi. Nodoka już tego nie chce i wracają do swoich pierwotnych postaci.
Odcinek 11
Trwa wywiad z Mai w telewizji. Opowiada w nim o Sakucie oraz prosi dziennikarzy, aby nie ingerowali w jego prywatne życie. Cały wywiad oglądała Kaede, która również chce dla brata jak najlepiej. Po wywiadzie Sakuta wraca wraz ze swoją dziewczyną i mówi jej o tym, jak bardzo jest szczęśliwy, że są razem Przy okazji Mai sugeruje mu, że kocha go bardziej, niż się domyśla i żegnają się na skrzyżowaniu. Wracając do domu Sakuta znajduje w skrzynce list od Shouko i domyśla się, że ów list nadała jej dorosła wersja. Idzie kolejnego dnia po pomoc od Futaby, ale jedyne co od niej dostaje, to symboliczny nóż w plecy. Wysłała ich całą rozmowę Sakurajimie i odeszła.
Ku zaskoczeniu Sakuty, Mai nie jest na niego zła i pyta się go, czy zdąży wrócić przed 18 na kolację. Argumentuje to tym, że Shouko była jedyną osobą, która pomogła Sakucie, kiedy miał ciężko. Mimo wszystko jest trochę zazdrosna. Wychodząc ze szkoły zaczepia ich dawna koleżanka Kaede, Kano, i prosi o spotkanie z Sakutą. Spotykają się w kawiarence i opowiada Azusagawie o sytuacji w szkole po zniknięciu jego siostry. Dowiaduje się, że wszystkie osoby, które dokuczały wcześniej Kaede same były gnębione przez innych do takiego stopnia, że przestały przychodzić do szkoły. Pyta się jeszcze Sakuty, jak czuje się jego siostra i prosi go o możliwość spotkania z nią.
Po rozmowie z Kano, Azusagawa wraca do Mai, która miała się za niego spotkać z Shouko, lecz ta się nie pojawiła. Wątpiąc w to, że jeszcze dziś się pojawi, zostawia na piasku wiadomość dla niej i wraca do domu. W mieszkaniu Kaede pokazuje mu swoje tegoroczne plany. Bardzo dużo się tego nazbierało i prawie wszystkie są związane z braciszkiem. Według Sakuty jest ich aż za dużo biorąc pod uwagę to, że do końca roku zostały niecałe trzy miesiące. Po krótkim przedyskutowaniu owych planów jedzą razem z Mai kolację. Podczas posiłku dzwoni młodsza wersja Makinohary i Sakuta pyta ją, czy to ona wysłała mu list. Shouko temu zaprzecza i obiecuje, że ich odwiedzi, jak tylko będzie się czuła lepiej.
Po posiłku Kaede pyta się braciszka. czy będzie mogła odebrać następny telefon od Makinohary, na co przystaje. Pokazuje również Mai swoje cele na ten rok i ćwiczy z nią odbieranie telefonu, przez co dostaje gorączki. Mimo to cieszy się, że się jej udało i ma nadzieje, że niedługo zobaczy z Sakutą jej ulubione pandy. Po sprawdzeniu później, jak się czuje Kaede, Azusagawa zauważa na jej szyi olbrzymiego siniaka, który jest objawem jej symbolu dojrzewania. Podczas snu Sakucie śni się jego dawne spotkanie z Makinoharą.
Po powrocie z pracy, w której jak zwykle sprzeczał się z Tomoe Sakuta zauważa siostrzyczkę rozmawiającą z Mai. Przekazuje mu słuchawkę, rozmawiają chwilę o Kaede i dziękuje Mai, że również martwi się o jego siostrę. Po krótkim telefonie Kaede ujawnia Sakucie swój plan dotyczący wyjścia na dwór. Dwa dni później przychodzi Mai z ubraniami dla Kaede, a cztery dni później chce w końcu wyjść na dwór. Realizuje swój plan krok po kroku pomimo ogromnego przerażenia światem zewnętrznym i tym, co na nią czeka. Gdy przychodzi pora wyjścia strach Kaede sięga zenitu i chce się wycofać, ale już na to za późno.
Sakuta „wyciąga” ją na zewnątrz i gdy się zorientowała, gdzie się znajduje zaczyna płakać ze szczęścia. Po tym wielkim dla Kaede kroku, wszystko szło już coraz łatwiej. Udało jej się nawet wyjść do parku i zjeść u Mai posiłek. Kilka dni później udają się w czwórkę nad morze, aby spędzić razem czas, Podczas zabawy zauważa ich Kano, lecz Kaede jej nie pamięta. Sakuta tłumaczy Mai i Nodoce, że jego siostra straciła wspomnienia przez syndrom dojrzewania.
Odcinek 12
Akcja dzieje się dwa lata wstecz. Sakuta wchodzi do pokoju siostry, aby ją obudzić, ale Kaede go nie rozpoznaje ani nie ma pojęcia gdzie jest. Udali się wraz z rodzicami do lekarza, który stwierdził u niej zaburzenia dysocjacyjne. Te mogą być objawem stresu lub urazów psychicznych. Krótki powrót do teraźniejszości, gdzie Sakuta rozmawia o tym wraz z Mai i Nodoką. Okazuje się, że Kaede była prześladowana w mediach społecznościowych, przez co rozwinął się u niej syndrom dojrzewania. Według Sakuty odcięła się od negatywnych emocji, aby nie wpaść w depresję.
Podczas pobytu Kaede w szpitalu i po jego opuszczeniu te dwa lata temu Sakuta zauważył, że wszystko co robiła bądź też lubiła jego siostra się zmieniło. Gdy pewnego dnia wrócił ze szkoły zauważył u swojej siostry wielkiego siniaka. Pobiegł powiedzieć o tym mamie, ale ta już postradała zmysły z jej powodu, ponieważ nic nie mogła na to poradzić. Tej nocy objawił się u Sakuty syndrom dojrzewania w postaci ogromnego śladu pazurów na klatce piersiowej, który według lekarzy pojawił się na skutek samookaleczenia.
Sakuta ma już tego dość i postanawia wymknąć się ze szpitala, gdzie spotyka Shouko Makinoharę, która wysłuchała jego historii i w nią uwierzyła. Od tej pory wykradał się ze szpitala, aby z nią porozmawiać. W trakcie jednej z takich rozmów dostał od niej pewną radę. Shouko uświadomiła Sakucie, że dzięki cierpieniom które przeszedł może stać się lepszym człowiekiem i być oparciem dla Kaede.
Po wyjściu ze szpitala kupił dla Kaede pamiętnik, aby zapisywała w nim co się działa danego dnia lub o czym myślała. Według lekarzy powinno jej to pomóc. Rodzice wyprowadzają się z domu, aby zająć się leczeniem mamy, która postradała zmysły i Sakuta wraz z Kaede zostają sami. Sakuta chce, aby wspomnienia jego siostry wróciły, ale boi się też, co się stanie z obecną Kaede.
Wracamy do teraźniejszości 17 listopada. Sakuta idzie obudzić Kaede, która jest cała obolała po wczorajszych wybrykach. Sakuta sprawdził jej temperaturę i znalazł na szyi siniaka. W szkole podczas przerwy śniadaniowej porozmawiał chwilkę z Mai o jej wyjeździe i prosi Sakutę, żeby do niej zadzwonił. gdyby coś złego działo się z Kaede. Po powrocie do domu znajduje Kaede przebierającą się w szkolny mundurek. Pomimo zakwasów chce znowu wyjść na dwór. Pyta się Sakuty, kim była tamta dziewczyna na plaży z poprzedniego dnia. Tłumaczy jej, że Kano była przyjaciółką poprzedniej Kaede od najmłodszych lat i wręcza siostrze książkę, którą pożyczyła kiedyś jej dawna koleżanka. Znajduje w niej notkę o tym, że dalej chce być przyjaciółką Kae i traci przez to przytomność.
W szpitalu okazuje się, że to nic poważnego i po przebadaniu kolejnego dnia zostają wypuszczeni. Postanawia powiedzieć o tym Mai oraz o tym, że istnieje możliwość powrotu wspomnień dawnej Kaede. Niestety wraz z powrotem starych wspomnień mogą zniknąć jej obecne. Całą rozmowę oczywiście podsłuchała siostrzyczka Sakuty. W oczekiwaniu na taksówkę rozmawiają o tym, jak Kaede chciałaby uczcić jej wyjście ze szpitala. Chciałaby zjeść pudding, ale według Sakuty nie jest to nic specjalnego i proponuje odwiedzenie pand. Kaede odpowiada, że na pierwszym miejscu jest pójście do szkoły, a pandy na drugim, czym zamurowała Sakutę.
Następnego dnia wieczorem mówi o tym ojcu i ten obiecuje wyjaśnić obecną sytuację Kaede władzom gimnazjum. Prosi też Sakutę o to, aby przedstawił mu swoją dziewczynę, gdy wszystko się uspokoi. 20 listopada Mai żegna się z chłopakiem i wyjeżdża na dwutygodniowe zdjęcia do innego miasta. Po odjeździe siostry Nodoka zagaduje chwilę do Sakuty, czy nie boi się o Kaede. Odpowiada jej, że bardzo się boi, ale tego nie okazuje i gdyby mógł to zrobiłby wszystko dla swojej siostrzyczki.
Dwa dni później odwiedza ich szkolny psycholog i dyskutują o tym, jak mają wyglądać pierwsze dni Kaede w szkole, aby nic się jej nie stało. Dzień później wyrusza przerażona wraz z Sakutą w stronę szkoły. Przeszli spory kawałek, lecz śmiejące się w oddali dziewczyny przestraszyły Kaede i wrócili do domu. Kilka dni później znowu wyruszają do szkoły. Podczas jazdy windą Sakuta zauważa, że siostrzyczka jest spięta i pojawia się zasinienie na jej szyi. Stara się powstrzymać Kaede, lecz ta mu się wyrywa twierdząc, że nie zostało jej zbyt wiele czasu.
Zatrzymują się w tym samym miejscu co poprzednio i znowu pojawiają się śmiejące się dziewczyny. Ślady na szyi Kaede się powiększają i pomimo tego, że nie może się ruszyć nie chce wracać do domu. Ciągle pragnie pójść do szkoły. Sakuta proponuje jej krótką przerwę i udają się wspólnie do zoo. Spotykają jej ukochane pandy i mnóstwo innych zwierząt. Po wycieczce Kaede jest smutna, że już koniec i dostaje w ramach pocieszenia od Sakuty roczny karnet do zoo.
Wracając do domu Kaede udaje się kupić pudding na stacji i jest z tego powodu bardzo szczęśliwa. Idąc „skrótem”, który zaproponował Sakuta znajdują się przed szkołą. Mimo tego, że jest zamknięta wchodzą na jej teren, aby Kaede nie bała się w przyszłości. Następnego dnia rano jak zwykle Sakuta poszedł obudzić Kaede, lecz jest to już inna Kaede. Jest to Kaede, która odzyskała swoje dawne wspomnienia i straciła obecne.
Odcinek 13
Mai-san pisze z kimś SMS’y w których opisuje po krótce jej rozmowę z Sakutą i decyduje się do niego zadzwonić, lecz ten rozmawia już z tatą o powrocie wspomnień Kaede. Decyduje się zabrać siostrę do szpitala i prosi staruszka o przyjazd. W szpitalu lekarz opowiada rodzinie, że Kaede jest nieświadoma tego, że miała „amnezję”, lecz z czasem może się to zmienić i decydują zostawić ją na obserwacji. W czasie wspólnej rozmowy w pokoju ojciec jest wzruszony i ciężko mu powstrzymać łzy, przez co Kaede „jest głupio”. Sakuta z kolei jest załamany i pod pretekstem pójścia do łazienki wybiega z krzykiem ze szpitala.
Płacząc wspomina wczorajszy dzień i obietnice dawnej Kaede, które się nie ziszczą, co wybudza jego syndrom dojrzewania. W tym stanie znajduje go Shouko i uspokaja Sakutę mówiąc, że nie ma się o co martwić. Udali się razem do domu, gdzie jego dawna miłość nastawiła mu kąpiel i pomaga się rozebrać. Po zdjęciu koszulki zauważyła, że krew na jego klatce piersiowej zdążyła zakrzepnąć. Resztę ubrań Sakuta ściągnął sam i poszedł się umyć. Kiedy Shouko przyniosła chłopakowi ubrania na zmianę, to ten zaczął użalać się nad sobą, że nic nie mógł zrobić dla Kaede. Makinohara tłumaczy mu, że jego siostra bardzo się cieszyła, gdy był przy jej boku, dla niego się tak starała, nie miała do niego żalu i zawsze go kochała.
Aby to udowodnić zaczyna czytać pamiętnik Kaede. Opisuje w nim wydarzenia z jej perspektywy: od dnia spędzonego w szpitalu po przeprowadzkę, znalezienie pracy przez Sakutę, opowiada o jej zamiłowaniu do pand, Mai-san, Futabie, Nodoce oraz o tym, że jej brat zawsze żałował, że nie mógł jej pomóc, gdy „czuła ból i znęcano się nad nią”. Wiedziała także, że będzie żałować, gdy znowu zniknie. Z tego powodu zrobiła listę rzeczy do spełnienia wraz z Sakutą, aby ten wiedział, iż spełnił wiele jej marzeń i nie wmawiał sobie, że nic nie mógł dla niej zrobić. Chce, aby braciszek uśmiechał się na myśl o dawnej Kaede, żeby wspólnie zrealizowane plany nie poszły na marne.
Lektura pamiętnika bardzo wzruszyła Sakutę i pomimo prób powstrzymania łez zaczyna płakać. Kolejnego dnia rano odsłuchuje wiadomość głosową od Mai i dzwoni do niej, aby ją poinformować, że Kaede leży w szpitalu i wróciły jej wspomnienia. Jest tym zaskoczona i pyta się Sakuty jak się czuje, na co odpowiada, że wczoraj trochę mu odbiło, ale jest już z nim w porządku. Rozmowę przerywa im menadżerka Mai, więc umawiają się na kontynuację wieczorem.
Sakuta odwiedza siostrę w szpitalu i na pytanie, dlaczego nie wrócił do niej po wyjściu do toalety odpowiada „żartobliwie” i proponuje wspólne wyjście do zoo. Kaede odpowiada mu, że powinien znaleźć dziewczynę i zabrać ją tam na randkę. Jest zaskoczona, gdy dowiaduje się, że już znalazł jedną i ma zamiar niedługo ją przedstawić. W czasie następnych dni Shouko nie odzywa się do Sakuty, jakby rozpłynęła się w powietrzu. Próbują wraz z Futabą dojść to tego, kim jest tajemnicza dziewczyna, lecz nie mają nic poza przypuszczeniami.
Wieczorem Mai wpada do chłopaka z odwiedzinami, czym bardzo go uszczęśliwia. Nie trwa to długo, bo zauważa karteczkę zostawioną przez Shouko na stole. Sakuta stara się jakoś wytłumaczyć całą sytuację, na co Mai-san odpowiada tylko, że wystarczy jej informacja, że z nim wszystko w porządku i wychodzi, bo „musi wracać do Kanazawy”. Azusagawa biegnie za nią i stara się przeprosić, lecz Mai nie jest z nim dla przeprosin.
Następnego dnia w pracy nie potrafi się na niczym skupić i wraca szybciej do domu. Przed barem spotyka Nodokę, która musi z nim porozmawiać. Tłumaczy mu, że Mai wróciła specjalnie dla niego, bo się o niego martwiła i liczyła na to, że poprawi mu tym humor. Na dodatek ma urodziny, co zaskoczyło Sakutę. Wsiada na rower i jedzie na pociąg pośpieszny, żeby spotkać się ze swoją dziewczyną. Po przyjeździe zauważa tylko ekipę filmową, która się pakuje i Mai zagaduje go od tyłu. Wracają razem z Ryouko samochodem i Mai-san prosi ją, żeby znalazła pokój w hotelu ekipy filmowej. Sakuta składa dziewczynie życzenia urodzinowe parę minut przed północą i zatrzymują się na uboczu na randkę.
Zatrzymują się na punkcie widokowym i rozmawiają o sytuacji sprzed dwóch dni. Przytuleni pod jedną kurtką przepraszają siebie nawzajem: Sakuta za to, że zawiódł ją pomimo tego, że specjalnie do niego przyjechała, a Mai za to, że nie była dla niego wsparciem w tych trudnych chwilach. Była zazdrosna o to, że musiała to być Shouko i jest jej z tego powodu przykro. Mai prosi Sakutę, żeby zamknął oczy, lecz zamiast pocałunku, którego się spodziewał, uszczypnęła go w policzek, gdyż „to lubi najbardziej”.
Zakończenie
A więc to by było na tyle. Najdłuższy tekst w mojej karierze, na który poświęciłem niezliczoną ilość czasu, nerwów, łez, ale i radości, że mogłem jeszcze raz obejrzeć Bunny Girl Senpai. Przypomniałem sobie za co uwielbiałem i nadal uwielbiam ten tytuł. Jeśli chcesz się dowiedzieć czegoś więcej to zapraszam do mojej dawnej recenzji dostępnej pod tym linkiem. Uczciwie ostrzegam, że jest to mój drugi tekst w karierze i pomimo mojej nie-najlepszej opinii o jej jakości wciąż jestem z niej (na swój sposób) dumny, bo gdyby nie ona to nie zaszedłbym tak daleko, jeśli chodzi o moją „karierę” recenzenta i redaktora.
Zapraszam także do Pamiętnika autora na końcu artykułu i polecam moje poprzednie recenzje Kinsou no Vermeil i My Dress-Up Darling. Do zobaczenia przy okazji kolejnych tekstów.
Rascal Does Not Dream of Bunny Girl Senpai na platformach:
Pamiętnik autora
Więc witam w sekcji Pamiętnik autora, która jest poświęcona procesowi powstania jak i moim przemyśleniom na temat Bunny Girl Senpai. Jako iż ten tekst powstawał jakieś 10 miesięcy, po części nieświadomie, to trochę się ich zebrało. Nie jest to część obowiązkowa, ale i tak zachęcam do przeczytania.
Zatem zaczynamy od początku. Jakim cudem nieświadomie pisałem streszczenie Bunny Girl Senpai? Otóż zaczęło się od tego, że pewna znajoma poleciła mi ten tytuł i podczas oglądania dzieliłem się z nią moimi wrażeniami podczas konkretnych scen. Robiłem to nieświadomie i kiedy się skapnąłem, jak bardzo zaśmiecam tym konwersację to stwierdziłem, że sobie daruję. Ale co się stało to się stało. Po opisaniu jakiś 3 czy 4 odcinków stwierdziłem, że napiszę streszczenie. Miało ono wyjść tuż przed lub po recenzji Bunny Girl Senpai, jednak wyszło dopiero teraz; na rocznicę pierwszego artykułu na strefie.
Specjalnie nawet obejrzałem początkowe odcinki ponownie, bo się okazało, że ilość słów z odcinka na odcinek drastycznie rośnie i robiłem na początku trochę od niechcenia. Wciąż były to moje początki, jeszcze przed wydaniem recenzji, które były przesiąknięte brakiem pewnego ładu i składu. Zapewne wciąż jest to widoczne, ale pokazuje to drogę, jaką przeszedłem przez te 10 miesięcy.
Po dokładniejszym opisaniu czterech odcinków zarzuciłem projekt streszczenia Bunny Girl Senpai, ale to nie znaczy, że tylko tyle przygotowałem. Co to, to nie. Zbierając wszystko z konwersacji okazało się, iż odcinków jest dwa razy tyle; a dokładniej mówiąc to dziewięć. Zdecydowana większość streszczona na nawet zadowalającym poziomie. Potem i tak zacząłem powoli oglądać jeszcze raz, aby dopisać brakujące elementy i długość opisu każdego odcinka wzrosła niemal dwukrotnie.
Projekt siedział w limbo przez kilka miesięcy i w lipcu stwierdziłem, że chyba nadszedł czas wznowić nieco zapomniane przeze mnie streszczenie Bunny Girl Senpai. Jako, iż w pracy miałem sporo wolnego to zacząłem poprawiać to, co napisane i opisywać dalsze odcinki. Nie szło to za szybko. Jak zazwyczaj potrafiłem opisywać 2-3 odcinki naraz, to od 10 miałem pewne problemy. Myśl, co na mnie czeka w ostatnim odcinku, braki weny i teksty od innych recenzentów sprawiały, że odwlekałem to jak tylko mogłem. Ale jak to mawia klasyk: Co się odwlecze, to nie uciecze. Trzeba było się z tym zmierzyć.
Jeszcze można dodać do tego fakt, że na każdy odcinek Bunny Girl Senpai musiałem poświęcić co najmniej godzinę. Godzinę! A przy ostatnich odcinkach było to już półtorej godziny na odcinek. Tyle czasu „marnować” na ten projekt. Nic dziwnego, że mi się nie chciało. Po opisaniu ostatniego odcinka poczułem ulgę. W końcu najtrudniejsze za mną. Czeka mnie jeszcze korekta ponad 6300 słów, bo tyle ma cały tekst wraz z tym Pamiętnikiem. Planowo streszczenie ma się pojawić 29 września, lecz to się jeszcze okaże.
I to by było na tyle z Pamiętnika autora. Mam nadzieję, że nie żałujesz spędzonego tu czasu i na coś przydało ci się te streszczenie. Nieważne czy jeden, dwa, trzy, a może nawet wszystkie odcinki. Jeśli ktoś to przeczyta i tak będę szczęśliwy wiedząc, że komuś przydała się moja praca. Jeśli masz zamiar wyczekiwać kolejnych streszczeń ode mnie to niestety muszę cię zawieźć. Bunny Girl Senpai to pierwsze, jak i ostatnie streszczenie spod moich rąk. Za dużo z tym roboty i nerwów, ale i tak było fajnie spróbować czegoś nowego.
